Archiwum z miesiąca wrzesień 2010

„Jak dobrze nam w naszej parafii
Być wśród życzliwych, bratnich dusz
Od nieszczęść nas ustrzec potrafi
Nasz Święty Patron -Anioł Stróż”

26.09.2010 uczciliśmy patrona pilczyckiej parafii. Modlitwą do św. Michała ks. proboszcz Jan Kieczyński rozpoczął odpustowe świętowanie, a zespół dziecięcy „Wesołe Nutki” (prowadzony przez panią Edytę Rudzińską) ze Szkoły Podstawowej w Wólce, utrzymał zebranych w religijnej atmosferze wykonaniem piosenek z repertuaru „Arki Noego”.
Mieszkanki Pilczycy zaprosiły publiczność do chałupy Michałów na tradycyjny obrzęd kiszenia kapusty okraszonej piosenkami i przyśpiewkami oraz akompaniamentem „wiejskiego muzykanta” pana Ireneusza Gliścińskiego.  Obsada widowiska: gospodyni – Zofia Simlat, babcia I – Barbara Młynarczyk, babcia II – Barbara Pękala, ciotka – Marianna Baran, Marysia – Agnieszka Redlińska, kumosie – Danuta Górska, Marianna Kmiecik, Maria Penkala, Zofia Szafrańska, dzieci – Natalia Sobczyk, Kornel i Hubert Górscy.
Do wspólnego świętowania przyłączył się zespół „Kalinka” z Rudy Pilczyckiej”  śpiewając piękne i wesołe piosenki regionalne.
Za sprawą „Kapeli Gabriela” z Końskich wszyscy słuchacze „porzucili smutki” , których niekiedy mają wiele, podziwiając kapelę w składzie:  Gabriel Sobieraj – akordeon i śpiew, Edward Ziółkowski – saksofon i klarnet, Andrzej Knez – bębenek.

Swoją obecnością zaszczycili organizatorów między innymi: Marek Gos – członek zarządu Województwa Świętokrzyskiego, Witold Wójcik – wójt Gminy Słupia, Antoni Trojanowski – przewodniczący Rady Gminy Słupia, Wiesława Arwaj – dyrektor SP w Pilczycy, Witold Szproch – prezes WiR Łopuszno.
Z kolei przy dźwiękach zespołu INTEGRAL  pod kierunkiem pana Andrzeja Cieślika, tańczyła „okolica cała”, bo kiedy Pilczyca odpust obchodzi, bawią się wszyscy, starsi i młodzi. A jadła wszelakiego pełno było na stole dla naszych miłych gości, dzięki hojności sponsorów: pana Witolda Szprocha,  pana Stanisława Pękali i pań ze Stowarzyszenia.

Szczególne podziękowania dla pana Ryszarda Simlata za sfinansowanie zakupu cementu do budowy chodnika przed wejściem do remizy oraz wszystkim mieszkańcom, którzy pracowali przy jego układaniu i przy organizacji imprezy Michałkowej.

„Zawsze w Pilczycy na Święto Michała, śpiewa i tańcuje okolica cała”

Już po raz trzeci Stowarzyszenie na rzecz rozwoju Ziemi Pilczyckiej i Ochotnicza Straż Pożarna w Pilczycy organizują tradycyjne odpustowe świętowanie, czyli MICHAŁKI, na które serdecznie zapraszają do Świetlicy 26 września o godz. 14.30.

W programie:

– „Wesołe Nutki” ze Szkoły Podstawowej w Wólce

– widowisko obrzędowe – zespół „Pilecanki”

–  zespół „Kalinka” z Rudy Pilczyckiej

– „Kapela Gabriela” z Końskich

– zabawa taneczna przy zespole „Integral”

Dawna Szkoło Pilczycko, ty jesteś jak zdrowie
Ile cię trzeba cenić ten tylko się dowie,
Kto cię skończył. Dziś jej historię  w małej odsłonie
Widzę i opisuję, bo ciągle tęsknie do niej.

Przed laty, wśród wąskich łąk i pól
Na niewielkim wzgórku stał „Paskowy” dwór
Na budynek szkolny później zamieniony
Swą świetnością dawną jak emeryt zasłużony.
Z daleka lśniły malowane wapnem ściany,
Tuż obok, mieniły się zielenią rozłożyste kasztany.
Z zewnątrz dworek gankiem drewnianym był przyozdobiony
Widok piękny dając na trzy świata strony,
Z przodu widać było klomb wszelakimi roślinami ukwiecony,
Dalej zaś żwirowa aleja wysadzona jarzębiną i różami
Na końcu zwieńczona bramą wciąż otwartą, która ogłaszała
Że to Szkoła Pilczycka, i wszystkich doń zapraszała.
Z prawej strony szkoły stary spichlerz modrzewiowy
Kryty gontem, nie dachówką, bo staruszek był „wiekowy”.
Nieraz w środku był „użytek”, co w stodołach zmieścić się nie może
Bo Pilczycka Ziemia bogate we zboże.
Z czasem tam gdzie były żyta, owsy i pszenice
Pan Jan Ciszek naustawiał pługi, brony i miądlnice
Tym sposobem dzieciom pokazując i tłumacząc
Jak to drzewiej ich ojcowie i dziadowie harowali ciężką pracą.
Z lewej strony szkoły wyrównany plac trawiasty
Zakończony z tyłu przez sadzawkę oraz dawny dół gliniasty
Kiedy na nim dzieci w szczypiorniaka i palanta grały
Często piłki właśnie w owym dole lądowały.

Byli w Pilczyckiej szkole nauczyciele rozmaici
Ale żaden nie dorówna sławą Pani Kowalskiej Mici.
Ona całe swoje życie dzieci w pilczyckiej nauczała szkole
Przekazując wiedzę, doświadczenie, czasem w trudzie i mozole
O tym co Mickiewicz miał na myśli pisząc Pana Tadeusza,
Jak roślina czerpie z gruntu wodę kiedy susza,
Jak należy zachowywać się przy stole, jak w kościele
Oraz różnych innych wiadomości wiele.
Nieraz podczas lekcji, potrafiła zdenerwować się szalenie,
Krzycząc głośno „tych gudłajów uczę trzecie pokolenie”
Jej niezwykły dar i takt pedagogiczny
Bywał nieraz teatralny i komiczny.
For egzemplum zapytała swego czasu na biologii się dziewczyny
Jaką funkcję pełni korzeń dla rośliny ?
Dziewczę stało z bladym licem oraz błędnym wzrokiem
Jak baranek przed wawelskim smokiem
Czując że niechybnie dwójkę, może nawet „łapę” złapie
Gdy tymczasem Micia już ze złości krzyczy, sapie.
Wtem swój bystry wzrok na parapet skierowała
Gdzie w doniczce na wpół uschnięta pelargonia stała,
Jak nie chwyci ją i zacznie kręcić kółka, kwiatkiem miotać
Wrzeszcząc przy tym na dziewczynę
„To korzeń utrzymuje roślinę”.
I w tym samy czasie gdy to tylko powiedziała
Z hukiem wielkim spadła zeń doniczka, ziemia zaś się wszędzie rozsypała
A w ręce Mici nędzne resztki kwiatka się ostały
Kończąc tym sposobem dydaktyczny pokaz cały.
Lecz Matylda w pamięci wszystkich swoich uczniów pozostanie,
Jednych jako wzór nauczyciela, innych jako zmora i skaranie.
Z perspektywy czasu oraz swych doświadczeń dydaktycznych
Muszę stwierdzić, że Kowalska Micia była z grona tych nielicznych
Co traktują zawód pedagoga jako zaszczyt wielki oraz powołanie
Nie dla sławy, czy pieniędzy ale dla idei i honoru „mocium Panie”
Bowiem co z pieniędzy i awansów pozostanie?
Co innego ludzka pamięć.

Wdzięczny absolwent